World Press Photo: Οι νικητές του διαγωνισμού!
Ο ετήσιος διαγωνισμός World Press Photo, που βρίσκεται πλέον στον 55ο χρόνο του, αναγνωρίζεται διεθνώς ως ο κορυφαίος διεθνής διαγωνισμός για τους φωτορεπόρτερ, θέτοντας τα στάνταρ στο επάγγελμα. Η ανάδειξη των νικητών γίνεται στα γραφεία του World Press Photo, με όλες τις συμμετοχές να παρουσιάζονται ανώνυμα στην επιτροπή, που συζητάει και αντιπαραθέτει τις απόψεις της σ' ένα διάστημα δύο εβδομάδων.
Η κριτική επιτροπή λειτουργεί ανεξάρτητα, με μία γραμματέα χωρίς δικαίωμα ψήφου να διασφαλίζει την εγκυρότητα της διαδικασίας. Στον διαγωνισμό δηλώνουν συμμετοχή επαγγελματίες φωτογράφοι του τύπου, φωτορεπόρτερ και φωτογράφοι ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο.
Αυτή τη χρονιά συμμετείχαν 5.247 φωτογράφοι από 124 χώρες με 101.254 φωτογραφίες, υποβάλλοντας τη συμμετοχή τους πριν το deadline στα μέσα Ιανουαρίου.
Δράση από έναν αγώνα ράγκμπι ανάμεσα στις ομάδες Old Belvedere και Blackrock, κάτω από καταρρακτώδη βροχή στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας.
Ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ σκότωσε 69 άτομα στις 22 Ιουλίου στο μικρό νησί Ουτόγια, έξω από από το Όσλο στη Νορβηγία. Προσπαθώντας να ξεφύγουν από τις σφαίρες του δολοφόνου, πολλά άτομα πήδηξαν μέσα στο παγωμένο νερό..
Οι νεοσύλλεκτοι της Αφγανικής αστυνομίας στο Γερμανικό αστυνομικό κέντρο εκπαίδευσης στην επαρχία Κουντούζ του Αφγανιστάν. Όλοι είναι αναλφάβητοι και γιοι αγροτών από την ύπαιθρο, που δεν είχαν ποτέ καμία μόρφωση και μπήκαν στην αστυνομία για οικονομικούς λόγους. Η πίστη τους ωστόσο στην κυβέρνηση δεν είναι και πολύ μεγάλη. Ένας αστυνομικός κερδίζει περίπου 170 δολάρια το μήνα, και χάρη στη δύσκολη ζωή και στις συνθήκες εργασίας, συν το υψηλό ρίσκο να σκοτωθούν από τους Ταλιμπάν, πολλοί αποφασίζουν να φύγουν από την αστυνομία πριν λήξει το συμβόλαιό τους.
Η 27χρονη, γεννημένη στο Ιράν ηθοποιός, Μελίσα Μεχραμπάν, μεγάλωσε στη Δανία, έκανε όμως το ντεμπούτο της ως ηθοποιός στο Ιράν το 2011. Αναλαμβάνοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο του «κακού» στο κατασκοπευτικό δράμα Fox Hunting, έμαθε από πρώτο χέρι την κουλτούρα της γενέτειράς της: αφού το καθεστώς ενέκρινε το σενάριο, ήταν αναγκασμένη να φοράει ένα μαντήλι στο κεφάλι σε όλες τις σκηνές, απαγορευτόταν να βρίσει, και έμαθε να δείχνει πως ήταν ερωτευμένη με έναν άντρα χωρίς να του το λέει ή να τον αγγίζει.
Μία φωτογραφία του ιδρυτή της Νότιας Κορέας, Κιμ Ιλ-Σουνγκ, διακοσμεί ένα κτίριο στην πρωτεύουσα Πιονγιάνγκ.
Η Ταχάνι (στα ροζ), που παντρεύτηκε τον άντρα της Ματζέντ όταν εκείνη ήταν 6 και εκείνος 25, ποζάρει για αυτό το πορτραίτο με την πρώην συμμαθήτριά της Γκάντα, επίσης ένα κορίτσι νύφη, έξω από το σπίτι τους στο βουνό στην Χάτζα. Περίπου οι μισές απ' όλες τις γυναίκες στην Υεμένη παντρεύονται όταν είναι παιδιά. Αυτό το φαινόμενο θεωρείται παράνομο σε πολλές χώρες και διεθνείς συμφωνίες απαγορεύουν αυτή την πρακτική, αν και αυτή η παράδοση συνδέει ακόμα πολλές ηπείρους, γλώσσες, θρησκείες και κάστες.
Η Μαρία, μία χρήστης ναρκωτικών και ιερόδουλη, ενώ περιμένει τον επόμενο πελάτη, σ' ένα δωμάτιο που νοικιάζει στο Κρίβι Ριγκ, στην Ουκρανία. Η Μαρία παίρνει ναρκωτικά σε καθημερινή βάση και συναντά πολλούς άντρες κάθε εβδομάδα, όμως υποστηρίζει πως παραμένει HIV αρνητική. Λέει πως χρειάζεται τα χρήματα για να συντηρεί τον εαυτό της, τον εθισμό της στα ναρκωτικά και την ενιάχρονη κόρη της.
Η Μαρίκα Μπαχούρ τραγουδάει 'Kuriu' στο εστιατόριο Eurasia. Η νότια πόλη της Ρωσίας, Σόκι, βρίσκεται στην Μαύρη Θάλασσα και προσελκύει κυρίως Ρώσους παραθεριστές που έρχονται για ένα μείγμα από ήλιο, θάλασσα, άμμο και νυχτερινή ζωή. Τα εστιατόρια είναι πολλά και ο συναγωνισμός είναι σκληρός, με κάθε εστιατόριο να διαθέτει ένα μόνιμο ζωντανό μουσικό, που παίζει Ρώσικα τραγούδια και «popsa».
Ένα μοντέλο ποζάρει μπροστά στον πάγκο ενός ράφτη στο κέντρο του Ντακάρ, στην Σενεγάλη. Φοράει την δημιουργία του σχεδιαστή, Γιολάντε Μαντσίνι, συμμετέχοντας στην 9η έκδοση του Dakar Fashion Week.
Μία γυναίκα κρατάει έναν πληγωμένο συγγενή κατά την διάρκεια διαδηλώσεων εναντίον του προέδρου Σαλέχ στην Σαναά της Υεμένης. Το σχόλιο της νικήτριας φωτογραφίας από τον κριτή Κόγιο Κούο: «Είναι μία φωτογραφία που μιλάει για ολόκληρη την περιοχή. Μιλάει για την Υεμένη, την Αίγυπτο, την Τυνησία, την Λιβύη, την Συρία, για όλα όσα έγιναν την Αραβική Άνοιξη. Δείχνει όμως και μία προσωπική πλευρά του τι συνέβη. Και δείχνει το ρόλο που έπαιξαν οι γυναίκες, όχι μόνο για τη φροντίδα που προσέφεραν, αλλά ως ενεργά άτομα του κινήματος».
