Ο Αλέξης και ο εφιάλτης της εξουσίας!
Υπάρχει μόνο μία λύση για όλους τους λαϊκιστές που υπόσχονται τα πάντα και τα αντίθετά τους. Να κληθούν να τα εφαρμόσουν. Έτσι μόνο μαθαίνουν -αυτοί, αλλά και οι ψηφοφόροι τους- τι σημαίνει ανάγκη δημοσιονομικής πειθαρχίας· τι είναι το έλλειμμα· τι σημαίνει δανείζομαι από τη «μισητή τρόικα»· τι κόστος έχει να παραβιάζεις διεθνείς συμβάσεις.
Διότι έξω από το Μαξίμου πολλά τραγούδια λες. Μπορείς να εμφανίζεσαι ως ο Άγιος Νεκτάριος (προστάτης των φτωχών και των εργατών) και κυρίως ως Αϊ-Γιώργης που κατατροπώνει τον δράκο με τα τρία κεφάλια (E E., ΔΝΤ, ΕΚΤ).
Μπροστά σε αυτήν την πρόκληση βρέθηκε και ένας από τους μεγάλους λαϊκιστές της νέας γενιάς των πολιτικών. Ο Αλέξης Τσίπρας εκλήθη να δοκιμάσει να κάνει όσα έλεγε. Δεν τόλμησε καν. Περιέφερε την εντολή, δίκην τροπαίου, στην Κουμουνδούρου, σε αριστερά κομματίδια, γκρουπούσκουλα, κινήσεις πολιτών κ.ά. και τη γύρισε από κει που την πήρε. Δεν δοκίμασε καν να δει αν το «δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε» μπορεί να γίνει πράξη ή πώς μπορείς να κυβερνήσεις όταν οι αντίπαλοι σου δεν σέβονται τους στοιχειώδεις κανόνες της δημοκρατίας και περικυκλώνουν τη Βουλή, γιαουρτώνουν ή προπηλακίζουν βουλευτές.
Ορθώς έπραξε. Μια αριστερή διακυβέρνηση θα ξεγύμνωνε την Αριστερά και τα τρελά οράματά της. θα χρειαζόταν σεβασμό στους νόμους της, όταν χρόνια διακηρύσσει ότι «νόμος είναι το δίκιο που νομίζει ότι ο καθένας έχει», θα έπρεπε να πάρει μέτρα, όχι γιατί το ζητά η τρόικα ή ο καπιταλισμός, αλλά γιατί, λόγω της τρόικας και του καπιταλισμού, αυτή η χώρα ακόμη ξοδεύει περισσότερα απ' όσα παράγει. Με λίγα λόγια, η Αριστερά θα έπρεπε να προσγειωθεί και να παίξει στο γήπεδο της πραγματικότητας, αντί να νεφελοβατεί, φωνάζοντας πού και πού «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός».
Το υβρίδιο του Αλέκου Αλαβάνου και του Ανδρέα Παπανδρέου ορθώς επέστρεψε την εντολή. Καλύτερα να δικαιολογείται σαν τον λαγό του ανεκδότου -«λέμε καμιά βλακεία να περνάει η ώρα»-, παρά να φόρτωσει , στην Αριστερά μια εθνική καταστροφή. Αυτήν, εξάλλου, μπορεί να την πετύχει κλείνοντας κάθε μέρα το κέντρο της Αθήνας, προπηλακίζοντας βουλευτές, κλείνοντας λιμάνια και άλλα επαναστατικά. Δεν είναι ανάγκη να τη χρεωθεί κιόλας.
Ο ΚΑΤΩΝ
